als ik niet helemaal zeker ben dan doe ik een stap terug, maar op die plek word m'n aandacht afgeleid en hou ik me al snel met hele andere dingen bezig.
Mijn vraag is dus al een hele tijd of God van ons vraagt om alles op alles te zetten om Juris te adopteren,
( en dat betekent verhuizen naar Letland om hem nationaal te adopteren, want vanuit Duitsland is dat onmogelijk)
of heeft God hem gebruikt om onze ogenen te openen voor de nood in Letland of
beginnen we een adoptieproces met de organisatie waarvan ik de papieren in huis heb?
Waar wacht ik op?
Waarom wil ik altijd alles op een briefje als God het in Zijn Woord al duidelijk heeft gezegd?
Het is apart hoe snel ik afgeleid ben, maar het is net zo apart om te zien hoe God steeds van die "toevalligheden" laat gebeuren die mij steeds weer in die richting van adoptie plaatsen.
It makes me smile! Het zijn net van die gele plakbriefjes op je spiegel die zeggen wat je niet moet vegeten.
Tot slot wat plaatjes om te illustreren hoe adoptie een verschil kan maken.
Even klikken en kijken hé?! Het blog van Kiril's moeder;
Minivans and Mom Jeans: Ch-Ch-Ch-Changes!: "So there's been juuuuust a few changes around the Davis domain. The next few posts will be dedicated to those changes! The first and most im..."
