Gelezen

Onderstaand stukje las ik in het argief van nogreatejoymom en dit geeft m'n gedachten van de laatste tijd weer;

"Time is short. I long for Jesus to come back, riding on the clouds. But my heart is broken. There are so many children out there who so desperately need mommy's and daddy's. What is the church going to do about it--and we are the church. Is it still enough to sit back and wait for others to go and adopt the children? Is it okay to make the excuse of not having the finances to pay for an adoption--or is our BIG God calling us to trust Him for every penny we need to bring home HIS precious angels? I can no longer be passive. The bible says it and I believe it--take care of the orphans. They do not deserve the life that had there. No child deserves to be left behind. Not one"

Afgelopen zondag sprak onze voorganger over opstaan voor wat recht is,
naar aanleiding van een gedeelte uit Jeremia.
Dat sprak me enorm aan mbt tot onze wens om tenminste één kind een thuis te bieden en om structureel wat te doen voor de kinderen die achter blijven en nooit de liefde van een papa en mama zullen ervaren.

Verder ben ik ontzettend blij en opgewonden over het feit dat onze oogappel van Reece's Rainbow promotie heeft gemaakt en op de lijst vn "my family found me" is komen te staan!!
Juris...God heeft onze gebeden verhoord, een eigen familie voor een ventje met een hele lijst aan medische gegevens, iemand voor wie zijn persoontje het belangrijkste is...ik heb vlinders in m'n buik als ik erover nadenk!
(Wij hebben vorig jaar om deze tijd alles gedaan wat we konden bedenken om hem te mogen adopteren maar het was legaal onmogelijk)


Toch voelden e ons nog net helemaal vrij om hem "los te laten" en verder te gaan. Ik denk nu dat de tijd gekomen is, ook omdat we een stuk verder zijn met de nodige verbouwing. Ik vind het heel spannend! Deze maand is Adoption Awareness Month in Amerika en ik zal ook hier wat vaker posten...het lijkt me leuk om te zien wie hier leest, dus plaats een commentaartje om mij een plezier te doen ;)))

Speldeprikken, sticky notes, en richtingwijzers...

Het is zo apart hoe snel ik afgeleid kan zijn...
als ik niet helemaal zeker ben dan doe ik een stap terug, maar op die plek word m'n aandacht afgeleid en hou ik me al snel met hele andere dingen bezig.

Mijn vraag is dus al een hele tijd of God van ons vraagt om alles op alles te zetten om Juris te adopteren,
( en dat betekent verhuizen naar Letland om hem nationaal te adopteren, want vanuit Duitsland is dat onmogelijk)
of heeft God hem gebruikt om onze ogenen te openen voor de nood in Letland of
beginnen we een adoptieproces met de organisatie waarvan ik de papieren in huis heb?

Waar wacht ik op?
Waarom wil ik altijd alles op een briefje als God het in Zijn Woord al duidelijk heeft gezegd?

Het is apart hoe snel ik afgeleid ben, maar het is net zo apart om te zien hoe God steeds van die "toevalligheden" laat gebeuren die mij steeds weer in die richting van adoptie plaatsen.
It makes me smile! Het zijn net van die gele plakbriefjes op je spiegel die zeggen wat je niet moet vegeten.



Tot slot wat plaatjes om te illustreren hoe adoptie een verschil kan maken.
Even klikken en kijken hé?! Het blog van Kiril's moeder;

Minivans and Mom Jeans: Ch-Ch-Ch-Changes!: "So there's been juuuuust a few changes around the Davis domain. The next few posts will be dedicated to those changes! The first and most im..."

Troost!

Na een ingrijpende gebeurtenis als het overlijden van Ebel of de ramp in Japan vind ik het moeilijk omdedraad met bloggen weer op te pakken ook al gaat het leven hier gewoon door met al z'n leuke en minder leuke gebeurtenissen,

ik vraag me toch af hoe het zou zijn om zoies mee te maken,
en in gedachten roep ik het uit naar God, "Ik begrijp het niet, maar dat hoeft ook niet want Ú bent God, maar oh wat moeilijk wat een verdriet, het overweldigt me bijna..."

Vandaag las ik zo'n mooie blogpost op de
blog van Katie, (een jonge vrouw die ik ontzettend bewonder om haar geloof)
De post die ze schreef op 4 maart,
oh wat gaat dit diep!

Ik hoop dat je de tijd neemt om het te lezen, ik zou het wel willen vertalen voor degenen die het niet kunnen volgen, waardevolle gedachten.
Troost omdat het me wijst naar God de Vader, naar IK BEN.
Hij is Dezelfde vroeger, nu en later.

Verdriet!

Geschokt ben ik,

door dit nieuws
We gingen naar dezelfde kerk en deelden een passie, zij is er helemaal voor gegaan,
moge de vrede die alle verstand te boven gaat jullie deel zijn Lora ,Levie en Esra.
Er zijn geen woorden voor dit lijden...

Doel

Het is al meer dan een maand geleden dat ik mijn eerste bericht schreef, vol overtuiging met een hart dat sneller slaat van enthousiasme.
Maar zo is het niet elke dag, eerlijk gezegd schommelt het ontzettend, de ene dag ga ik er hélemaal voor denk ik dat niets me meer kan stoppen om dan de volgende dag te denken dat ik me geen illusies moet maken omdat dit soort geloofsstappen voor de "diehards" in het geloof zijn...en ik liever een blokje omga en liever veilig achter de pc zit om van andermans verhalen te lezen dan om zelf in actie te komen.

Maar ik kàn er eenvoudigweg niet omheen dat ik wéét dat God me aanspoort...
Mijn liefdevolle Vader, die mij gemaakt heeft, die mij door en door kent en het beste voor mij op het oog heeft, Hij heeft mij zijn Zoon gegeven om mij te redden van een toekomst zonder Hem, die mij geadopteerd heeft als zijn eigen kind en daar de hoogste prijs voor betaalde door Zijn geliefde Zoon aan het kruis te laten sterven.
Hij spoort me aan om in actie te komen en ik ga dat nu ook doen,
ik wil voor Hem leven, in alles dat is mijn doel, ik faal verschrikkelijk maar Hij houdt nog net zoveel van mij, en ik probeer het weer op nieuw...

Dankbaar ben ik voor deze post die ik vanmorgen las.

Adoptie?! Je hebt al 6 kinderen!!

Het zal veel van jullie, lieve familie,vrienden,kennissen, enigzins vreemd voorkomen dat wij de wens hebben om ons gezin nog verder uit te breiden door een kind te adopteren...ik snap dat.

Ja we hebben al een heel gezin,
ja daar gaat al veel tijd en energie in zitten...

Maar wij geloven dat Gods Vaderhart uitgaat naar de weduwen en wezen en dat Hijzelf ons in de Bijbel de opdracht geeft om voor dezen te zorgen.
(Er volgt dan niet een reeks met uitzonderingen,
ik weet dat niet iedereen kan adopteren maar wel iedereen kan op een of andere manier betrokken zijn!)
Al sinds voorjaar 2010 volg ik een aantal blogs van familie's die geadopteerd hebben, en het zijn niet alleen "mooi-weer" blogs, zij ervaren Gods bewogenheid en betrokkenheid heel dichtbij, Hij is de Vader van degenen die geen vader hebben, net zo als Hij de Vader van onze kids is...ja het zal niet makkelijk zijn maar dat is ook ons levensdoel niet om een zo makkelijk mogelijk leventje te leiden. Ons doel is om God te dienen en aangezien wij, als kerk, als gezin, Zijn Lichaam en Zijn handen en voeten zijn willen wij graag in beweging komen en in liefde uitreiken.
Het is geen bevlieging, ik denk dat God ons al heel lang op voor bereid...maar daarover een andere keer ;)

Hierbij nog twee links naar berichten van inspirerende gezinnen en hun bevindingen inzake hun bio kinderen en adoptie kinderen.
Nogreaterjoymom, adoptie van 2 meiskes met Down syndroom, na de adoptie van 2 meisjes uit China waarvan er 1 niet praat, 3 bio zoons.
Buildingtheblocks, een gezin met 4 biokids en 5 adoptiekids.
Waarom adopteren?post1, gevolgd door post2.

Ik hoop dat het je enigzins een kijk geeft op onze gedachten.

Visie op adoptie